“Kahverengi dallardan pembe çiçekler açtığına göre, ümitsizliğe gerek yok.”
Kendinden başka kimseye ihtiyacın yok. En kötü gününü düşün. Sana,
“Yanındayım,” diyen onca insan vardı. Tek başına atlatmadın mı? Düştün,
ayağa kendin kalkmadın mı? Doldun, tek başına ağlamadın mı? Soruyorum
sana: Değmeyecek insanlar için kendine yeteri kadar haksızlık yapmadın
mı?
İnsanlar gelip geçici. Unutma, kimse senden daha çok düşünmeyecek
seni. “Gitmem,” diyenler gidecek, sen yine kendine geleceksin.
Düşeceksin, ayağa yine kendin kalkacaksın. Yaralanacaksın, yaralarını
kendin saracaksın. Onca acının içinden yine tek başına çıkacaksın.
Sarılmaya ihtiyacın olacak, yine kendine sarılacaksın. Dertlerin seni
yakacak, Anka kuşu gibi küllerinden doğacaksın.
Kendine iyi bak, sana en çok sen lazımsın.